بسم رب
این ماه، خیلی از شب ها رو بیدار بودم..
گاهی وقتی همه می خوابن و خونه تاریکه شروع می کنم به راه فتن و فکر می کنم به زندگیم.. به مسیری که رفتم و می خوام برم..
احساس می کنم خیلی از حقیقتم فاصله گرفتم
از چیزی که می خواستم باشم و بشم..
شیب زندگیم داره به سمت پایین میل می کنه و من همینطور نشستم نگاهش می کنم
یادمه سال 98 قرار بود هدف من اصالت اراده باشه.. ینی اراده ام رو قوی کنم..
الان همون حد رو هم دیگه ندارم
شاید نباید اینجا بگم اما الان میگم خدایا خودت یه دست انداز بنداز جلوی این ماشین و بذار نره
فقط نزار بمیره و بکشه و گرنه هرجور هست نگهش دار
قطعا این ماجرا از منظر و چشم الهی خیلی دیدنی تره
کسی که دعا می کنه تو رو خدااا اختیارم روبگیر
نتیجه اصالت اراده من، شده جبر خواهی
چون بهتره..
تو میتونی همه چی رو گردن دیگران بندازی..
جدیدا همه حرفام یه ریشه ای از عدم مسئولیت پذیری رو توشون میبینم....